سیستم های تونل فضاهای بسته ای هستند که معمولا مردم را در زمان های قابل پیش بینی در طول روز در خود جای می دهند. هوا بالای زمین جریان دارد و هوای تولید شده توسط حرکت خودروها یا قطارها در این ساختار، سرعت دود یا گاز در سیستم تهویه را در تونل را نسبت به سطح خیابان افزایش می دهد و افراد بسیاری را در معرض دودهای سمی قرار می دهد. این مساله چالش چشمگیری در رویدادهای حریق و در طول هر نوع رویدادی که در آن کیفیت هوا به خطر می افتد، می باشد.
یک منبع پایدار هوا از طریق پنل های ارتباطی هوای نظارت شده و امن جای گرفته در سطح زمین برای FARS تامین می شود. واحد هوای سیار آتش نشانی از طریق این پنل ها به سیستم وصل می شود و منبع پایداری از هوا فراهم می کند.
یک سیستم ذخیره هوای در محل، ظرفیت متغیر از 50 SCBA تا 250 SCBA پر سازی مجدد هوای فوری و پایدار را به محض تقاضا و پیش از رسیدن واحد هوای سیار برای اولین کارکنان فراهم می کند. سیستم نظارت هوای داخلی نظارت 24 ساعته کیفیت هوای سیستم ها را فراهم می کند.
روش پرسازی اضطراری یک پنل پرسازی داخلی را به کار می گیرد که از مناسب سازی RIC UAC استفاده می کند و به آتش نشانان اجازه می دهد سیلندرهای خود را تحت تنفس پر کنند، حتی اگر در محیط IDLH باشند. آتش نشانان تنها اتصال پرسازی سریع را از پنل هوا به SCBA خود وصل می کنند. این پنل های پرسازی هوای داخلی اجازه پر کردن حداقل دو سیلندر را به صورت همزمان می دهند.
روش محدود ساختن قطعی، ایستگاه پرسازی داخلی را به کار می گیرد و از یک ایستگاه محدود سازی بدون قطعی و یک پنل کنترل هوا علاوه بر اتصال سریع برای دسترسی فوری استفاده می کند. این ایستگاه های هوای محدود سازی قطعی در مناطق حفاظت شده ای مانند تقاطع ها در طول تونل و قفسه های امن نزدیک سطح سکو قرار می گیرند.
منبع:rescueair.com
نظرات کاربران