کدام بهتر است، سيستم اعلام حريق کانونشنال يا آدرس پذير؟

انتخاب يک سيستم حريق، فقط در مورد برآورده کردن نيازهاي قانوني نيست؛ بلکه در مورد صرفه جويي در زمان، پول و تلاش نيز هست.
رايج ترين نوع سيستم های هشداردهنده که در بازار به کار می رود، سيستم های اعلام حريق متعارف(کانونشنال) و آدرس پذير هستند.
در هردو نوع هشداردهنده، وسايلی نظير callpoint و دتکتورهای دود به يک پنل کنترل اصلي وصل مي شود. تفاوت اصلي بين اين دو اين است که با سيستم هاي اعلام حريق آدرس پذير، مي توانيد دقيقا متوجه شويد که چه وسيله اي فعال و باعث ايجاد آلارم شده است.

تفاوت سيستم های اعلام حريق کانونشنال و آدرس پذير چگونه است؟
هر وسيله متصل به سيستم آدرس پذير، آدرس منحصربه فرد خودش را دارد. وقتي که يک آتش آشکارسازي مي شود، آدرس آن وسيله روي پنل کنترل اصلي نشان داده مي شود که به شما مي گويد که دقيقا چه وسيله‌اي فعال شده است. اين شما را قادر مي سازد که مکان دقيق يک آتش را پيدا کنيد و به سرعت آن را خاموش کنيد.
با يک سيستم کانونشنال، هيچ راهي براي تعيين محل دقيق آتش وجود ندارد. با اين حال، با کابل کشي ساختمانتان به زون (محدوده)های مختلف، مي توانيد يک ايده کلي از اينکه آتش کجا است بدست آوريد. براي مثال، اگر دو طبقه داشته باشيد، مي توانيد طبقه اول را به عنوان «زون1» و طبقه دوم به عنوان «زون 2» کابل کشي کنيد. بنابراين، اگر يک حريق در زون 1 اتفاق بيفتد، مي دانيد که حريق جايي در طبقه اول است.

تفاوت هاي کابل کشي

سيستم هاي اعلام حريق آدرس پذير، با استفاده از يک حلقه، وسايل را به يکديگر و به پنل متصل مي کنند. در واقع کابل از پنل شروع شده و تمام وسايل را به يکديگر وصل مي کند و انتهای خود کابل نيز پس از عبور از آخرين وسيله به پنل کنترل بر می گردد و به آن وصل می شود.
با يک سيستم کانونشنال، در هر زون سر کابل به پنل وصل می باشد و انتهای آن در آخرين وسيله آن زون بسته می شود. در واقع يک سر کابل به پنل و سر ديگر آن به آخرين وسيله موجود در آن زون متصل است.

کدام گزينه براي شما ارزان تر است؟

اگر برای يک ساختمان بزرگ قصد خريد سيستم اعلام حريق داشته باشيد، پنل هاي اعلام حريق متعارف يا کانونشنال نسبت به آدرس پذير قيمتي خيلي کمتر براي خريد دارند ولي نصبشان خيلي گران است. اين به اين دليل است که چون هر وسيله اي که متصل مي شود نياز به کابل خودش دارد. با سيستم هاي آدرس پذير، يک حلقه کابلي به چندين وسيله متصل مي شود. اين به اين معني است که سيستم هاي معمولي به کابل ها و نفرات در ساعت بيشتري در طول فاز نصب احتياج دارند.
علاوه براين، سيستم هاي آدرس پذير يک طيفي از ساير تاسيسات دارند که مي تواند به صرفه جويي پول کمک کند. براي مثال، پنل هاي اعلام حريق آدرس پذير، جريان هوا را از طريق دتکتورهای دود کنترل مي کنند تا از اتفاق هشدارهای خطا که مي تواند براي يک کسب و کار گران تمام شود، جلوگيري شود.
از طرف ديگر اصولا پنل های کانونشنال در مکان های کوچکتر و با تعداد دتکتور محدود تر مورد استفاده است و برای چنين مکان هايی استفاده از پنل آدرس پذير مقرون به صرفه نمی باشد و پنل های آدرس پذير در مکان های بزرگ ، مثل برج ها ، ساختمان های وسيع و … مورد استفاده است. بنابراين در مورد مکان های کوچک استفاده از پنل کانونشنال و در مورد مکان های وسيع پنل های آدرس پذير مقرون به صرفه می باشد.

شکل: Addressable fire alarm system

کدام قابل اطمينان تر است؟

پنل اعلام حريق آدرس پذير نيز از بين اين دو قابل اطمينان تر است (برای مکان های بزرگ) چون کابل به پنل کنترل در هر دو انتها متصل مي شود (دو تصوير بالا را ببنيد). اگر يک انتهاي حلقه (loop) به هر دليلی از کار بيفتد، سيگنال ها هنوز مي توانند از طريق انتهاي ديگر حلقه به پنل کنترل فرستاده شوند. ماژول هاي ايزوله کردن پنل نيز براي جداسازي وسايل روي حلقه استفاده مي شود. اين به اين معني است که اگر يک حلقه اتصالش قطع شود، مدار را از کار نمي اندازد. با يک سيستم کانونشنال، اگر در نقطه ای کابل قطع شود، از آن نقطه به بعد ارتباط تجهيزات آن زون با پنل قطع خواهد شد.

جمع بندي

از نظر عملکرد، سيستم اعلام حريق آدرس پذير برتر است که مي تواند به جلوگيري از فعاليت هاي پرهزينه و صرفه جويي زمان آشکار سازي يک حريق کمک کند. همچنين نصب آن آسان تر و ارزان تر است. ولي از نظر قيمت خريد، يک سيستم کانونشنال ارزان تر است. و نيازهاي کارکردي مکان هاي کوچک را که در آن يک سيستم پيشرفته ضروري نيست برآورده مي کند.

نويسنده: Natasha Sabin، متخصص فنی در شرکت Island Fire Protection، ارائه کننده ملزومات و خدمات حفاظت حریق