در این پروژه نیز مانند پروژه های قبل چندین سیگنال مختلف از جمله تصویر دیتا و شبکه تلفن و حتی صوت را در بستر فیبر نوری انتقال داده ایم . 7 زون مختلف در مکان های مختلف وجود دارد که اولین قدم برای طراحی پروژه، زون بندی صحیح می باشد.
برای زون بندی عکس زیر را ببینید.
7 زون مجزا داریم همان طور که در شکل مشاهده می کنیم زون 1 ، 2 ، 3 در یک راستا هستند و زون 4 و ۵ نیز در یک راستا قرار دارند.
فاصله این زون ها از هم به طور متوسط 500 متر می باشد.
در نقاط 1 ، 2 ، 3 (و همچنین 4 و 5) ارتباط این زون ها به صورتjumper می باشد که در زیر توضیحات کامل داده شده است.
تعداد سیگنال های انتقالی تنوع بالایی دارد لذا از کابل 24 کر استفاده کرده ایم.
در این پروژه می توانستیم مثل مدل ستاره ای در هر زون 8 کر را پیاده سازی کرده و مابقی را از روش کات و ترانزیت به زون بعد انتقال دهیم. اما با مذاکرات انجام شده با کارفرما و در نظر گرفتن تمهیدات لازم برای اضافه شدن احتمالی سیگنال ها در آینده و بالا بردن قابلیت انعطاف پذیری در طراحی سیستم، ترجیح دادیم در زون های ۱و ۲ و۳ و همچنین ۴و ۵، ازروشBridge یا Jump استفاده کنیم. در این روش کابل 24 کر در هر زون وارد شده و هر 24 کر فیوژن شده و مجددا همه این 24 کر به زون بعد نیز وارد می شوند و فیوژن می شوند. به عبارت دیگر فرض کنید دو عدد پچ پنل داریم. یک پچ پنل برای کابل ورودی که همه 24 کر کابل ورودی در آن فیوژن می شود و پچ پنل بعدی برای کابل خروجی، که مجدد 24 کر کابل در آن فیوژن می گردد. در هر زون بنا به مصرفی که داریم در پچ پنل مربوطه تعدادی از کرها را کنار گذاشته (مثلا در شکل زیر ۸ کر اول) تا به دیوایس های ارتباطی وصل کنیم. مابقی برای مصرف در زون های بعد، از پچ پنل اول بوسیله پچکورد Sc-Sc به پچ پنل دوم جامپ می کنیم تا کابل ادامه مسیر داشته باشد.
شکل زیر روش پل زدن و سیگنال های انتقالی در یکی از زون ها را مشاهده می کنید.
تفاوت های این روش
این روش مثل روش کات و ترانزیت است با این تفاوت که بعد از کات کردن کابل در هر ایستگاه، فقط به سر تعداد کرهای مورد نیاز پیگتیل نمی زنیم، بلکه همه کرهای کابل را پیگتیل می زنیم و آرایش می کنیم تا در صورت نیاز از آن استفاده کنیم. در صورتی که در روش کات و ترانزیت مسلما فقط تعداد کر مورد نیاز پیگتیل خورده و مابقی مجدد به ادامه کابل فیوژن شده و طی مسیر می داد. پس در این روش تعداد فیوژن ها بیشتر شده و تعداد پیگتیل های مصرفی هم بیشتر می شود. اما مزیت آن این است که انعطاف پذیری سیستم بالاست.
در هر زون به هر تعداد که بخواهیم از کرهای کابل استفاده می کنیم. ممکن است در یک زون 2 کر و زون دیگر ۲۲ کر. مزیت دیگر این است که در صورتی که یک کر به هردلیلی قطع شد می توان از طریق تغییر جابجایی پچکورد ها، کر دیگری را جا یگزین آن نمود.
سیگنال های انتقال در این پروژه
در هر منطقه دو عدد دوربین و دو عدد کامپیوتر محلی و یک آمپلی فایر و دو عدد تلفن وجود دارد که سیگنال های این تجهیزات باید به اتاق کنترل منتقل گردند. برای دوربین ها از سوئیچPOE با پارت نامبر sepitam-Pe890FDG استفاده می کنیم که دارای 8 پورت POE و
یک پورت آپلینک و دو پورت SFP می باشد.
برای دیتای کامپیوترها از یک مدیا کانورتر sepitam-100G20 استفاده کنیم که دارای یک پورت SFP و یک پورت شبکه گیگ می باشد.
برای آمپلی فایرها هم یک مبدل صوت استفاده کرده ایم که با پارت نامبر sepitam-1bA که یک پورت Audio را در بوسیله یک تار فیبر نوری انتقال می دهد. برای سیگنال تلفن هم از sepitam-4p استفاده کرده ایم که 4 پورت تلفن را روی یک تار فیبر نوری انتقال می دهد.
اتاق کنترل
در اتاق کنترل 4 عدد پچپنل داریم که هر 4 کابل 24 کر از ۴ مسیر مختلف وارد آنها شده و از آنجا نظیر به نظیر به سوئیچ کر یا گیرنده های فیبر نوری وصل می شوند.
در این نوع طراحی، داشتن نقشه و نوشتن تعداد کری که در هر زون استفاده شده برای جلوگیری از خطا و سرعت نصب و یا حتی عیب یابی بسیار مهم است.
نظرات کاربران