در دهه های اخیر، کارفرمایان آمریکایی پیشرفت قابل توجهی در حل مسائل مربوط به سلامت و ایمنی در محل کار داشته اند. طبق اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) از سال 1970 تا سال 2012 مرگ و میر در محل کار بیش از 65 درصد و میزان آسیب و بیماری در 67 درصد کاهش یافته است.
در طول این زمان، بهبود ایمنی بوسیله استفاده از ارزیابی ریسک، نظارت پزشکی، آموزش ایمنی، تجهیزات حفاظتی بهبود یافته، مهندسی ایمنی مکانیک بهتر و سایر تغییرات فیزیکی در محل کار و تعدادی از عوامل دیگر بهتر شده است. این مهم شامل تلاش ها، کار و مدیریت برای رسیدگی به مسائل مربوط به ایمنی بیشتر جامعه، افزایش موسسه های دولتی جدید متمرکز بر ایمنی و نیز افزایش تحقیقات و آموزش و پرورش اختصاص داده شده به ایمنی است. تأسیس OSHA و موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) در سال 1970 نیز عامل مهمی بود. با گذشت زمان، کارفرمایان ایمنی را به عنوان ارزش شرکت به تصویب رساندند و آنچه را که به عنوان “فرهنگ ایمنی” در میان کارمندانشان شناخته می شد ساخته شد.
همزمان با این پیشرفت ها در ایمنی، افزایش جنبش سلامتی در محل کار در ایالات متحده شکل گرفت که بخشی از آن به افزایش بودجه های مراقبت های بهداشتی میپرداخت. با افزایش بودجه و اختصاص هزینه در این بخش کارفرمایان برنامه های “ارتقاء سلامت محل کار” برای حفظ سلامتی کارکنان و در نتیجه کاهش هزینه های مربوط به سلامت (هزینه های پزشکی / داروسازی / هزینه های غیبت و…) که باعث جبران هزینه های افزایش بودجه می شد, پرداختند.
برنامه های بهداشتی اولیه در محل کار شامل نمایش های بهداشتی، ترک سیگار، آموزش کاهش وزن و ارائه تمرینات در محل، از جمله اقدامات جهت افزایش سلامتی جسمی و تناسب اندام کارکنان شرکت ها بود. با گذشت زمان، این برنامه ها به تلاش های پیچیده تر تبدیل شدند، که امروزه شامل استفاده از ارزیابی ریسک های بهداشتی (HRAs) و نظارت بر بیومتریک می شود. برنامه هایی که برای مدیریت شرایط سلامتی مزمن مانند دیابت، اصلاح رفتار و استراتژی های بهداشت عمومی جمعیتی بر اساس داده های بالینی شکل گرفت. بسیاری از کارفرمایان بزرگ، حتی کلینیک های پزشکی و داروخانه ها را تاسیس کرده اند. کارفرمایان به طور فزاینده از این برنامه ها و سایر استراتژی ها برای ادغام سلامت به طور کلی به شیوه های شرکت های بزرگ در تلاش برای ایجاد آنچه که اغلب به عنوان یک فرهنگ سلامت در کنار یک فرهنگ ایمنی نامیده می شود، استفاده می شود.
در طول چند دهه، این دو فعالیت در محل کار – ایمنی و سلامتی – در کنار یکدیگر تکامل یافته اند، اما اغلب به طور مستقل با تیم های جداگانه و ساز و کارهای متفاوت سازمانی کار می کنند. امروزه آنها به طور گسترده به عنوان “حفاظت از سلامت” ( ایمنی) و “ارتقاء سلامت” (سلامتی) شناخته می شوند.
حفاظت از سلامتی (ایمنی) معمولا شامل فعالیت هایی از قبیل آموزش های ایمنی پایه و استفاده از ابزار محافظتی مناسب تا بهبود ایمنی وسایل و بهبود محیط کار است که کارگران را از آسیب های شغلی و بیماری ها محافظت می کند. ارتقاء سلامت (سلامتی) شامل فعالیت هایی است که حفظ سلامت شخصی نیروی کار را شامل می شود و شامل استفاده از ارزیابی ریسک های بهداشتی و ایمن سازی برای مدیریت بیماری های مزمن و بیماری فاجعه آمیز است. کارشناسان زبده ی که در این موسسات فعالیت می کنند در همه زمینه های عملیاتی و بالینی از جمله مهندسی ایمنی، بهداشت حرفه ای، پرستاری، پزشکی، تخصصات پزشکی، محیط زیست و پزشکی پیشگیرانه آموزش دیده اند.
در حقیقت، تعداد رو به رشدی از ابتکارات و مطالعات، این ایده را در بر می گیرند که ایجاد یک فرهنگ واقعی سلامت در محل کار، وابسته به یکپارچگی استراتژی های حفاظت از سلامت و ارتقاء سلامت است. کارشناسان پیشرو در هر دو جوامع بهداشت حرفه ای و ایمنی در حال بررسی و برنامه ریزی درمورد این مفهوم هستند که فعالیت های بهداشتی بر روی ایمنی و ایمنی بر روی بهداشت تاثیر می گذارد.
در سال 2011 ادغام حفاظت از سلامت و ارتقاء سلامت را به عنوان یک پیوستگی توصیف کردند، در آن “مداخلات ارتقاء سلامت علاوه بر ارتقای سلامت شخصی، به طور پویا به ارتقاء ایمنی شخصی افزوده می شود، در حالی که مداخلات ایمنی شغلی به طور پویا به بهبود سلامت شخصی فرد کمک می کند. علاوه بر افزایش ایمنی شخصی، دو عامل سلامت شخصی و ایمنی فردی به طور موثر در یک روش همبستگی ترکیب می شود که تاثیر آن بر سلامت و بهره وری کلی کارکنان را افزایش می دهد.
حامیان مفهوم پیوستگی سلامت و ایمنی در حال افزایش است و پروژه های مختلف، ابتکارات یا مطالعات مختلف در حال انجام یا در حال توسعه در سازمان هایی نظیر کالج آمریکایی پزشکی حرفه ای و محیط زیست(ACOEM)، آزمایشگاه های بیمه نامه (UL)، انجمن بین المللی مهندسان ایمنی، انجمن بهداشت صنعتی آمریکا، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، و NIOSH و نیز کارفرمایان پیشرو مانند شرکت Dow Chemical، American Express و Navistar و مراکز علمی مانند دورتموث-هيچكوك و دانشگاه كاليفرنيا در لس آنجلس. صدها متخصص در این جوامع – از صنایع بهداشتی و مهندسان ایمنی و بهداشت حرفه ای، پرستاران و سایر متخصصان بهداشت حرفه ای و محیط زیست – در جستجوی راه های جدیدی برای همکاری با یکدیگر و استفاده از بهترین شیوه های مختلف و سلامت و ایمنی بلند مدت هستند.
در سال های پس از انتشار «حفاظت و ارتقاء سلامت محل کار: راه جدیدی برای یک نیروی کار سالم»، صدای رای دادن به پیشرفت یکپارچگی بهداشت و ایمنی قطعا افزایش یافته است، اما تعداد کارفرمایانی که به طور فعال این مفهوم را بررسی می کنند، کوچک هستند. اگر چه کارفرمایان در ایجاد فرهنگ های جداگانه ای از سلامت و ایمنی تلاش های زیادی کرده اند، اما تنها چند کارفرما نوآورانه قدم در این راه گذاشتند و نشان داده اند که سلامت و ایمنی می توانند در صورت پیوستن به هم، آنها را در جهت اهداف ارتقا سلامت قوی تر کند.
تعلیم و تربیت روزمره بهداشت و ایمنی
برای درک بیشتر در مورد چگونگی ادغام سلامت و ایمنی در محل کار طی چند سال گذشته و دنبال راه های جدید برای پیشبرد این مفهوم، اجلاسی در طی 2 روز، شامی گروه 21 نفره، در تابستان 2014 بود که متشکل از کارشناسان سازمان های دولتی، غیر دولتی، غیرانتفاعی، آموزشی و پژوهشی بود. در این جلسه چندین عامل کلیدی را شناسایی کردند که در صورت بروز آن می تواند به ایجاد یک محیط مطلوب تر برای پیشبرد اصول ادغام بهداشت و ایمنی در ایالات متحده کمک کند.
این عوامل با هم در کنار یکدیگر، یک راه جدید برای نزدیک شدن به حفاظت از سلامت و ارتقاء سلامت در محل کار است که می توان آن را “بهداشت و ایمنی مجتمع” (IHS) نامید. این دیدگاه از اصطلاح “سلامت” به طور کلی برای تعریف فعالیت های بهداشتی مختلف کارفرمایان و فعالیت های پزشکی شغلی استفاده می کند، درست همانطور که از “ایمنی” به طور کلی برای تعریف فعالیت های مختلف حفاظت از سلامت کارفرمایان استفاده می کند. نکته کلیدی این است که مکان های کاری معمول، ابتکارات بهداشتی و ایمنی متنوعی را اعمال می کنند که هر یک از آنها باید به عنوان بخشی از یک رونده رفاه برای پتانسیل کامل آنها به دست آیند.
برای تعیین اینکه چرا یکپارچگی بهداشت و ایمنی مهم است و چگونه باید آن را تعریف کرد، یک توضیح با فرمول واضح ارزشمند برای ادغام بهداشت و ایمنی همراه با تعریف بهتر از اجزای تشکیل دهنده برنامه های بهداشت و ایمنی یکپارچه (IHS) ضروری است.
فرموله کردن آنچه باید برای سنجش تأثیر برنامه های IHS مورد سنجش قرار گیرد: مجموعه ای از معیارهای کلیدی مورد نیازی است که می تواند برای سنجش اثربخشی استراتژی ها و برنامه های IHS و تعیین ارزش آنها برای کارفرمایان، سرمایه گذاران و سیاست گذاران، همراه با توسعه شاخص سلامت و ایمنی که می تواند عملکرد شرکت را در ادغام برنامه ها ارزیابی کند.
توصیف نحوه بینش و عملکرد کارفرمایان می تواند به طور سیستماتیک برنامه های IHS را توسعه و پیاده سازی کند: مجموعه ای از دستورالعمل های عملی، مقیاس پذیر و جامع برای کارفرمایان و مخصوصا برای تیم های بهداشت و ایمنی خود ارائه می شود. توصیه های گام به گام در مورد چگونگی ادغام سلامت و ایمنی استراتژیک برنامه های فعالیت های عملیاتی.
این مقاله برنامه ی برای هر یک از این نیازها و یک تعریف استاندارد و مجموعه ای از و اجزای تشکیل دهنده آن را ارائه می دهد که باید بخشی از برنامه های IHS ابزار های اندازه گیری جدید برای ادغام، بر اساس مفهوم شناخته شده شاخص پایداری داو جونز (DJSI) و یک چارچوب صلی برای چارچوب تیم های کارفرمایانی که مایل به هماهنگی بهتر در استراتژی های بهداشت و ایمنی در سراسرکارها هستند، و نیز تسهیلات سلامت و ایمنی خود را بهتر می کنند است.
مهم است که در این بحث توجه شود که مفهوم IHS شامل سلامت و ایمنی شغلی است، اما نه محدود به آن. این مفهوم جامع است و عناصر بهداشتی و ایمنی شغلی سنتی را در بر می گیرد، و در عین حال گسترش اثر خود را از طریق هم افزایی، به طیف وسیعی از نتایج سلامت شخصی و جمعیت می دهد. یک محیط کار با یک استراتژی واحد IHS، می تواند تاثیرات برنامه های آن را به طور چشمگیری افزایش دهد.
در سطح اجتماعی، تأثیر این روش جدید برای رسیدن به سلامت و ایمنی محل کار، عمیق است. همانطور که ایالات متحده و سایر نقاط جهان با افزایش هزینه های مرتبط با بیماری های مزمن و سلامت ضعیف مواجه هستند، مطالعات متعدد نشان می دهد که استراتژی های مداخله ای جامعه مورد نیاز است. شواهد تایید می کند که تلاش های مستقل و غیرمستقیم برای رسیدگی به این مسائل موفق نخواهند شد. طرح های متقابل و مقدماتی شامل یکپارچگی مداخلات بهداشتی به نحوی که ارتباط جامعه (سلامت عمومی)، خانه (مراقبت های اولیه )، و محل کار (سلامت و ایمنی شغلی) – موفقیت برای رسیدگی به مسائل بهداشت جهانی در حال افزایش است. برای مقابله با مسائل بهداشتی در مقیاس وسیع در ایالات متحده و جهان، بهداشت دهندگان در هر بخش – جامعه، خانه و محل کار – باید با روش های جدید همکاری کنند.
ادامه دارد…
نظرات کاربران